PLANE VECTOR

Zastosowanie

Za pomocą funkcji PLANE VECTOR definiujesz płaszczyznę roboczą używając dwóch wektorów.

Opis funkcji

Wektory definiują płaszczyznę obróbki jako dwa niezależne od siebie dane kierunku wychodząc z nienachylonego układu współrzędnych obrabianego detalu W-CS.

Wektor bazowy z komponentami BX, BY i BZ

Komponent NZ wektora normalnego

Nawet jeśli jeden lub kilka komponentów mają wartość 0, to muszą być zdefiniowane wszystkie sześć komponentów.

 
Tip

Nie muszą być wprowadzane normowane wektory. Możesz wykorzystywać wymiary z rysunku technicznego bądź dowolne wartości, nie zmieniające wzajemnej zależności komponentów.

Przykład zastosowania

Wektor bazowy z komponentami BX, BY i BZ definiuje kierunek nachylonej osi X. Wektor normalny z komponentami NX, NY i NZ definiuje kierunek nachylonej osi Z i tym samym pośrednio płaszczyznę roboczą. Wektor normalny leży prostopadle do nachylonej płaszczyzny roboczej.

Przykład zastosowania

Przykład

11 PLANE VECTOR BX+1 BY+0 BZ+0 NX+0 NY-1 NZ+1 TURN MB MAX FMAX SYM- TABLE ROT

Stan wyjściowy

Stan wyjściowy pokazuje położenie i orientację jeszcze nienachylonego układu współrzędnych płaszczyzny roboczej WPL-CS. Położenie definiuje punkt zerowy obrabianego detalu, który w przykładzie został przesunięty na górną krawędź fazki. Aktywny punkt zerowy obrabianego detalu definiuje także pozycję, według której sterownik orientuje bądź wokół której obraca WPL-CS.

Orientacja osi narzędzia

Za pomocą zdefiniowanego wektora normalnego z komponentami NX+0, NY-1 i NZ+1 sterownik orientuje oś Z układu współrzędnych płaszczyzny roboczej WPL-CS prostopadle do powierzchni fazki.

Ustawienie nachylonej osi X odpowiada poprzez komponent BX+1 orientacji nienachylonej osi X.

Orientacja nachylonej osi Y jest automatyczna, ponieważ wszystkie osie leżą prostopadle do siebie.

 
Tip

Jeśli programujesz obróbkę fazki w podprogramie, to możesz wytwarzać fazę obwiedniową z czterema definicjami płaszczyzn obróbki.

Jeśli przykład definiuje płaszczyznę roboczą pierwszej fazki, to należy programować pozostałe fazki za pomocą następujących komponentów wektorów:

  • BX+0, BY+1 i BZ+0 jak i NX+1, NY+0 i NZ+1 dla drugiej fazki
  • BX-1, BY+0 i BZ+0 jak i NX+0, NY+1 i NZ+1 dla trzeciej fazki
  • BX+0, BY-1 i BZ+0 jak i NX-1, NY+0 i NZ+1 dla czwartej fazki

Wartości odnoszą się do nienachylonego układu współrzędnych obrabianego detalu W-CS.

Proszę uwzględnić, iż przed każdym definiowaniem płaszczyzny roboczej należy dyslokować punkt zerowy obrabianego detalu.

Dane wejściowe

11 PLANE VECTOR BX+1 BY+0 BZ+0 NX+0 NY-1 NZ+1 TURN MB MAX FMAX SYM- TABLE ROT

Funkcja NC zawiera następujące elementy składni:

Element składni

Znaczenie

PLANE VECTOR

Otwieracz składni dla definicji płaszczyzny roboczej za pomocą dwóch wektorów

BX, BY i BZ

Komponenty wektora bazowego odniesione do układu współrzędnych obrabianego detalu W-CS dla orientacji nachylonej osi X

Dane wejściowe: -99.9999999...+99.9999999

NX, NY i NZ

Komponenty wektora normalnego w odniesieniu do układu współrzędnych W-CS dla orientacji nachylonej osi Z

Dane wejściowe: -99.9999999...+99.9999999

MOVE, TURN bądź STAY

Rodzaj pozycjonowania osi obrotu

 
Tip

W zależności od wyboru możesz definiować opcjonalne elementy składni MB, DIST i F, F AUTO bądź FMAX .

Pozycjonowanie osi obrotu

SYM bądź SEQ

Wybór jednoznacznego rozwiązania nachylenia

Rozwiązania obracania

Element składni opcjonalnie

COORD ROT bądź TABLE ROT

Rodzaj transformacji

Rodzaje transformacji

Element składni opcjonalnie

Wskazówki

  • Jeśli komponenty wektora normalnego zawierają bardzo małe wartości, np. 0 bądź 0.0000001, to sterowanie nie może określić nachylenia płaszczyzny roboczej. W takich przypadkach sterowanie przerywa obróbkę komunikatem o błędach. To zachowanie nie jest konfigurowalne.
  • Sterowanie oblicza wewnętrznie z wprowadzonych przez operatora wartości normowane wektory.

Wskazówka odnośnie nie prostopadłych wektorów

Aby definicja płaszczyzny obróbki była jednoznaczna, wektory muszą być zaprogramowane prostopadle do siebie.

Za pomocą opcjonalnego parametru maszynowego autoCorrectVector (nr 201207) producent obrabiarki definiuje zachowanie sterowania dla nieprostopadłych wektorów.

Alternatywnie do komunikatu o błędach, sterownik może skorygować nie prostopadły wektor bazowy bądź zastąpić go innym wektorem. Sterowanie nie zmienia przy tym wektora normalnego.

Standardowy sposób korygowania nieprostopadłego wektora bazowego przez sterowanie:

  • Sterowanie wykonuje projekcję wektora bazowego wzdłuż wektora normalnego na płaszczyznę roboczą, zdefiniowaną przez wektor normalny.

Zachowanie korekcyjne sterowania w przypadku nieprostopadłego wektora bazowego, który dodatkowo jest zbyt krótki, równoległy lub antyrównoległy do wektora normalnego:

  • Jeśli wektor normalnej zawiera wartość 0 w komponencie NX, to wektor bazowy odpowiada pierwotnej osi X.
  • Jeśli wektor normalnej zawiera wartość 0 w komponencie NY, to wektor bazowy odpowiada pierwotnej osi Y.

Definicja

Skrót

Definicja

B np. w BX

Wektor bazowy

N np. w NX

Wektor normalny