Kompleksowa formuła konturu
Podstawy
Przy pomocy kompleksowych formuł konturu mogą być zestawiane kompleksowe kontury z podkonturów (wybrania lub wysepki). Pojedyncze podkontury (dane geometrii) należy podawać jako oddzielne programy NC bądź podprogramy. W ten sposób wszystkie kontury częściowe mogą zostać dowolnie często ponownie wykorzystywane. Z wybranych konturów częściowych, połączonych ze sobą przy pomocy formuły konturu, sterowanie oblicza cały kontur.
Spokrewnione tematy
- Nakładanie konturów
- Prosta formuła konturu
- Cykl 14 GEOMETRIA KONTURU
- SL-cykle
- Cykle OCM
0 BEGIN CONT MM |
---|
... |
5 SEL CONTOUR "MODEL" |
6 CYCL DEF 20 DANE KONTURU |
... |
8 CYCL DEF 21 PRZECIAGANIE |
... |
9 CYCL CALL |
... |
13 CYCL DEF 23 FREZOW. NA GOT.DNA |
... |
14 CYCL CALL |
... |
16 CYCL DEF 24 FREZOW.NA GOT.BOKU |
... |
17 CYCL CALL |
... |
50 L Z+250 R0 FMAX M2 |
51 END PGM CONT MM |
Wskazówki dotyczące programowania:
- Pamięć dla jednego cyklu SL (wszystkie programy opisu konturów) jest ograniczona do maksymalnie 100 konturów . Liczba możliwych elementów konturu zależy od rodzaju konturu (wewnętrzny/zewnętrzny) i liczby opisów konturów oraz wynosi maksymalnie 16384 elementów konturu.
- Przy pomocy SL-cykli z formułą konturu zakłada się strukturyzowany program i otrzymuje możliwość, zachowania powtarzających się często konturów w pojedynczych programach NC . Poprzez formułę konturu łączy się kontury częściowe w jeden kontur i określa, czy chodzi o wybranie czy też o wysepkę.
Właściwości konturów częściowych
- Sterowanie rozpoznaje wszystkie kontury jako wybranie, nie programować korekcji promienia
- Sterowanie ignoruje posuwy F i funkcje dodatkowe M
- Transformacje współrzędnych są dozwolone – jeśli zostaną one zaprogramowane w obrębie wycinków konturów, to działają one także w następnych programach NC, nie muszą być resetowane po wywołaniu cyklu
- Wywołane programy NC mogą zawierać także współrzędne osi wrzeciona, są one jednakże ignorowane
- W pierwszym bloku współrzędnych wywołanego programu NC określa się płaszczyznę obróbki
- Podkontury mogą w razie konieczności być zdefiniowane z różnymi głębokościami
Właściwości cykli
- Sterowanie pozycjonuje przed każdym cyklem automatycznie na bezpieczną wysokość
- Każdy poziom głębokości jest frezowany bez odsuwania narzędzia; wysepki zostaną objechane z boku
- Promień „naroży wewnętrznych “ jest programowalny – narzędzie nie zatrzymuje się, unika się zaznaczeń przy wyjściu z materiału (obowiązuje dla ostatniego zewnętrznego toru przy przeciąganiu i wykańczaniu bocznych powierzchni)
- Przy wykańczaniu powierzchni bocznych sterowanie dosuwa narzędzie do konturu na torze kołowym stycznym
- Przy obróbce na gotowo dna sterowanie przemieszcza narzędzie również po tangencjalnym torze kołowym do detalu (np.: oś wrzeciona Z: tor kołowy na płaszczyźnie Z/X)
- Sterowanie obrabia kontur przelotowo ruchem współbieżnym lub ruchem przeciwbieżnym
Dane wymiarów obróbki,jak głębokość frezowania, naddatki i bezpieczną wysokość należy wprowadzić centralnie w cyklu 20 DANE KONTURU lub 271 OCM DANE KONTURU .
0 BEGIN MODEL MM |
---|
1 DECLARE CONTOUR QC1 = "120" |
2 DECLARE CONTOUR QC2 = "121" DEPTH15 |
3 DECLARE CONTOUR QC3 = "122" DEPTH10 |
4 DECLARE CONTOUR QC4 = "123" DEPTH5 |
5 QC10 = ( QC1 | QC3 | QC4 ) \ QC2 |
6 END PGM MODEL MM |
0 BEGIN PGM 120 MM |
---|
1 CC X+75 Y+50 |
2 LP PR+45 PA+0 |
3 CP IPA+360 DR+ |
4 END PGM 120 MM |
0 BEGIN PGM 121 MM |
---|
... |
Wybraćprogram NC z definicją konturu
Przy pomocy funkcji SEL CONTOUR wybierany jest program NC z definicjami konturu, z których sterowanie zaczerpuje opisy konturów:
Proszę postąpić następująco:
| ||
|
Sterowanie udostępnia do wpisywania konturu następujące możliwości:
Opcja wyboru | Funkcja | |
---|---|---|
Plik |
| Definiować nazwę konturu lub kliknąć wybór pliku |
QS | Zdefiniować numer parametru stringu | |
LBL |
| Zdefiniować numer, nazwę parametru QS znacznika |
Wskazówki dotyczące programowania:
- Jeśli wywoływany plik znajduje się w tym samym folderze jak plik wywołujący, to można dodać tylko nazwę pliku bez ścieżki.
- SEL CONTOUR-wiersz zaprogramować przed SL-cyklami. Cykl 14 GEOMETRIA KONTURU nie jest więcej konieczny przy wykorzystywaniu SEL CONTUR.
Zdefiniować opis konturu
Przy pomocy funkcji DECLARE CONTOUR podawana jest ścieżka do programu NC dla tych programów NC , z których sterowanie pobiera opisy konturów. Oprócz tego można dla tego opisu konturu wybrać oddzielną głębokość.
Proszę postąpić następująco:
| ||
|
Sterowanie udostępnia do wpisywania konturu następujące możliwości:
Opcja wyboru | Funkcja | |
---|---|---|
Plik |
| Definiować nazwę konturu lub kliknąć wybór pliku |
QS | Numer parametru stringu definiować | |
LBL |
| Zdefiniować numer, nazwę parametru QS znacznika |
Wskazówki dotyczące programowania:
- Przy pomocy podanych oznaczników konturu QC można w formule konturu dokonać obliczenia tych różnych konturów pomiędzy nimi.
- Jeśli wywoływany plik znajduje się w tym samym folderze jak plik wywołujący, to można dodać tylko nazwę pliku bez ścieżki.
- Jeżeli używamy konturów z oddzielnymi głębokościami, to należy przyporządkować głębokość wszystkim podkonturom (w razie konieczności przyporządkować znaczenie 0).
- Różne głębokości (DEPTH) są uwzględniane tylko w przypadku przecinających się elementów. Nie ma to miejsca w przypadku wysepek w obrębie wybrania. Należy stosować tu prostą formułę konturu.
Wprowadzenie kompleksowej formuły konturu
Używając funkcji formuły konturu można połączyć ze sobą rozmaite kontury we wzorze matematycznym:
| ||
|
Rysunek pomocniczy | Dane wejściowe | Funkcja łącza | Przykład |
---|---|---|---|
& | Skrawany z | QC10 = QC1 & QC2 | |
| | Połączony z | QC10 = QC1 | QC2 | |
^ | Połączony z, ale bez skrawania | QC10 = QC1 ^ QC2 | |
\ | bez | QC10 = QC1 \ QC2 | |
( | Otworzyć nawias | QC10 = QC1 & (QC2 | QC3) | |
) | Zamknąć nawias | QC10 = QC1 & (QC2 | QC3) | |
Definiowanie pojedynczego konturu | QC10 = QC1 |
Sterowanie daje następujące możliwości wprowadzenia formuły:
- Automatyczne uzupełnianie
Wprowadzenie formuły za pomocą funkcji automatycznego uzupełniania
- Klawiatura wyskakująca dla wprowadzenia formuły z paska akcji bądź z formularza
- Tryb wprowadzenia formuły na klawiaturze ekranowej
Nakładające się kontury
Sterowanie traktuje programowany kontur jako wybranie. Przy pomocy funkcji formuły konturu można przekształcać kontur w wysepkę.
Kieszenie i wysepki można nałożyć na siebie dla otrzymania nowego konturu. W ten sposób można powierzchnię wybrania powiększyć poprzez nałożenie na nią innego wybrani lub można zmniejszyć wysepkę.
Podprogramy: nałożone na siebie wybrania
Następujące przykłady programowania są programami opisu konturu, zdefiniowanymi w programie definicji konturu. Program definicji konturu z kolei zostaje wywołany poprzez funkcję SEL CONTOUR we właściwym programie głównym.
Kieszenie A i B nakładają się na siebie.
Sterowanie oblicza punkty przecięcia S1 i S2, one nie muszą być programowane.
Wybrania są programowane jako koła pełne.
Program opisu konturu 1: kieszeń A
0 BEGIN PGM POCKET MM |
1 L X+10 Y+50 R0 |
2 CC X+35 Y+50 |
3 C X+10 Y+50 DR- |
4 END PGM POCKET MM |
Program opisu konturu 2: kieszeń B
0 BEGIN PGM POCKET2 MM |
1 L X+90 Y+50 R0 |
2 CC X+65 Y+50 |
3 C X+90 Y+50 DR- |
4 END PGM POCKET2 MM |
Powierzchnia „sumarna“
Obwydwie powierzchnie wycinkowe A i B łącznie z powierzchnią nakładania się mają zostać obrobione:
- Powierzchnie A i B należy programować w oddzielnych programach NC bez korekcji promienia
- W formule konturu powierzchnie A i B zostają obliczone przy pomocy funkcji „połączone z”
Program definiowania konturu:
* - ... |
21 DECLARE CONTOUR QC1 = "POCKET.H" |
22 DECLARE CONTOUR QC2 = "POCKET2.H" |
23 QC10 = QC1 | QC2 |
* - ... |
Powierzchnia „różnicy“
Powierzchnia A ma zostać obrobiona bez wycinka pokrytego przez B:
- Powierzchnie A i B należy programować w oddzielnych programach NC bez korekcji promienia
- W formule konturu powierzchnia B zostaje przy pomocy funkcji bez zostaje odjęta od powierzchni A
Program definiowania konturu:
* - ... |
21 DECLARE CONTOUR QC1 = "POCKET.H" |
22 DECLARE CONTOUR QC2 = "POCKET2.H" |
23 QC10 = QC1 \ QC2 |
* - ... |
Powierzchnia „przecięcia”
Powierzchnia przykryta zarówno przez A jak i przez B ma zostać obrobiona. (Po prostu przykryte powierzchnie mają pozostać nieobrobione).
- Powierzchnie A i B należy programować w oddzielnych programach NC bez korekcji promienia
- W formule konturu powierzchnie A i B zostają obliczone przy pomocy funkcji „skrawane z”
Program definiowania konturu:
* - ... |
21 DECLARE CONTOUR QC1 = "POCKET.H" |
22 DECLARE CONTOUR QC2 = "POCKET2.H" |
23 QC10 = QC1 & QC2 |
* - ... |
Odpracowywanie konturu przy pomocy cykli SL lub OCM
Obróbka zdefiniowanego kompletnego konturu następuje przy pomocy cykli SL (patrz Frezowanie konturów z cyklami SL ) lub cykli OCM (patrz Frezowanie konturów z cyklami OCM (#167 / #1-02-1)).