Przy pomocy kompleksowych formuł konturu mogą być zestawiane kompleksowe kontury z podkonturów (wybrania lub wysepki). Pojedyncze podkontury (dane geometrii) należy podawać jako oddzielne programy NC . W ten sposób wszystkie kontury częściowe mogą zostać dowolnie często ponownie wykorzystywane. Z wybranych konturów częściowych, połączonych ze sobą przy pomocy formuły konturu, sterowanie oblicza cały kontur.

0 BEGIN CONT MM |
---|
... |
5 SEL CONTOUR "MODEL" |
6 CYCL DEF 20 DANE KONTURU |
... |
8 CYCL DEF 21 PRZECIAGANIE |
... |
9 CYCL CALL |
... |
13 CYCL DEF 23 FREZOW. NA GOT.DNA |
... |
14 CYCL CALL |
... |
16 CYCL DEF 24 FREZOW.NA GOT.BOKU |
... |
17 CYCL CALL |
... |
50 L Z+250 R0 FMAX M2 |
51 END PGM CONT MM |
- Wskazówki dotyczące programowania:
- Pamięć dla jednego cyklu SL (wszystkie programy opisu konturów) jest ograniczona do maksymalnie 128 konturów . Liczba możliwych elementów konturu zależy od rodzaju konturu (wewnętrzny/zewnętrzny) i liczby opisów konturów oraz wynosi maksymalnie 16384 elementów konturu.
- Przy pomocy SL-cykli z formułą konturu zakłada się strukturyzowany program i otrzymuje możliwość, zachowania powtarzających się często konturów w pojedynczych programach NC . Poprzez formułę konturu łączy się kontury częściowe w jeden kontur i określa, czy chodzi o wybranie czy też o wysepkę.