Prosta formuła konturu

Podstawy

Schemat: odpracowywanie przy pomocy SL-cykli i prostej formuły konturu

0 BEGIN CONTDEF MM

...

5 CONTOUR DEF

...

6 CYCL DEF 20 DANE KONTURU

...

8 CYCL DEF 21 PRZECIAGANIE

...

9 CYCL CALL

...

13 CYCL DEF 23 FREZOW. NA GOT.DNA

...

14 CYCL CALL

...

16 CYCL DEF 24 FREZOW.NA GOT.BOKU

...

17 CYCL CALL

...

50 L Z+250 R0 FMAX M2

51 END PGM CONTDEF MM

Przy użyciu prostej formuły konturu mogą być zestawiane w prosty sposób kontury, składające się z dziewięciu podkonturów włącznie (wybrania lub wysepki). Z wybranych podkonturów sterowanie oblicza cały kontur.

 
Tip

Pamięć dla jednego cyklu SL (wszystkie programy opisu konturów) jest ograniczona do maksymalnie 128 konturów . Liczba możliwych elementów konturu zależy od rodzaju konturu (wewnętrzny/zewnętrzny) i liczby opisów konturów oraz wynosi maksymalnie 16384 elementów konturu.

Puste obszary

Przy pomocy opcjonalnych pustych obszarów V (void) możesz wykluczyć określone obszary z obróbki. Te obszary to mogą być na przykład kontury na detalach odlewnych bądź zabiegi z poprzednich etapów. Możesz definiować do pięciu pustych obszarów.

Jeśli zdefiniowano cykle OCM, to sterowanie wcina się prostopadle w materiał pustych obszarów.

Jeśli używasz cykli SL z numerami 22 do 24 , to sterowanie określa pozycję wcięcia niezależnie od zdefiniowanych pustych zakresów.

Sprawdź poprawność wykonania w symulacji.

  • Właściwości konturów częściowych
  • Proszę nie programować korekcji promienia.
  • Sterowanie ignoruje posuwy F i funkcje dodatkowe M.
  • Transformacje współrzędnych są dozwolone – jeśli zostaną one zaprogramowane w obrębie elementów składowych konturów, to działają one także w następnych podprogramach, nie muszą być resetowane po wywołaniu cyklu.
  • Podprogramy mogą zawierać współrzędne osi wrzeciona, zostaną one jednakże ignorowane.
  • W pierwszym wierszu współrzędnych podprogramu określa się płaszczyznę obróbki.
  • Właściwości cykli
  • Sterowanie pozycjonuje przed każdym cyklem automatycznie na bezpieczną wysokość.
  • Każdy poziom głębokości jest frezowany bez odsuwania narzędzia; wysepki zostaną objechane z boku.
  • Promień „naroży wewnętrznych “ jest programowalny – narzędzie nie zatrzymuje się, unika się zaznaczeń przy wyjściu z materiału (obowiązuje dla ostatniego zewnętrznego toru przy przeciąganiu i wykańczaniu bocznych powierzchni).
  • Przy wykańczaniu powierzchni bocznych sterowanie dosuwa narzędzie do konturu na torze kołowym stycznym.
  • Przy obróbce na gotowo dna sterowanie przemieszcza narzędzie również po tangencjalnym torze kołowym do detalu (np.: oś wrzeciona Z: tor kołowy na płaszczyźnie Z/X).
  • Sterowanie obrabia kontur przelotowo ruchem współbieżnym lub ruchem przeciwbieżnym.

Dane wymiarów obróbki,jak głębokość frezowania, naddatki i bezpieczną wysokość należy wprowadzić centralnie w cyklu 20 DANE KONTURU lub 271 OCM DANE KONTURU .

Wprowadzenie prostej formuły konturu

Poprzez możliwość wyboru na pasku akcji lub w formularzu można połączyć ze sobą rozmaite kontury we wzorze matematycznym.

Proszę postąpić następująco:

SF_4_NCFunktion_Einfuegen

  1. Funkcję NC wstaw wybrać
  2. Sterowanie otwiera okno Funkcję NC wstaw.
  3. CONTOUR DEF wybrać
  4. Sterowanie rozpoczyna wpisywanie formuły konturu.
  5. Wprowadzić pierwszy kontur częściowy P1

  1. Wybrać opcję: wybranie P2 lub wysepka I2
  2. Zapisać drugi podkontur
  3. Zapisać w razie potrzeby głębokość drugiego podkonturu.
  4. Kontynuować dialog jak to opisano uprzednio, aż do wprowadzenia wszystkich elementów składowych czyli podkonturów.
  5. W razie potrzeby zdefiniować puste obszary V .
  6.  
    Tip

    Głębokość pustych obszarów odpowiada całkowitej głębokości, zdefiniowanej w cyklu obróbki.

Sterowanie udostępnia do wpisywania konturu następujące możliwości:

Opcja wyboru

Funkcja

Plik

  • Dane wejściowe
  • Wybór pliku

Definiować nazwę konturu lub kliknąć wybór pliku

QS

Zdefiniować numer parametru QS

LBL

  • Numer
  • Nazwa
  • QS

Zdefiniować numer, nazwę parametru QS znacznika

Przykład:

Wykorzystywane w niniejszej instrukcji obsługi programy NC to propozycje rozwiązania. Przed zastosowaniem programów NC bądź pojedynczych bloków NC na obrabiarce, należy je dopasować.

  • Należy dopasować następujące treści:
  • Narzędzia
  • Wartości skrawania
  • Posuwy
  • Bezpieczna wysokość bądź bezpieczne pozycje
  • Specyficzne pozycje maszynowe, np. z M91
  • Ścieżki wywoływanych programów

Niektóre programy NC są zależne od kinematyki obrabiarki. Należy dopasować te programy NC przed pierwszym testem wykonania do kinematyki obrabiarki.

Należy przetestować programy NC dodatkowo z wykorzystaniem symulacji przed rzeczywistym uruchomieniem programu.

 
Tip

Wykorzystując test programu stwierdzisz, czy program NC może być zastosowany z dostępnymi opcjami oprogramowania, z aktywną kinematyką jak i z aktualną konfiguracją obrabiarki.

11 CONTOUR DEF P1 = LBL 1 I2 = LBL 2 DEPTH5 V1 = LBL 3

 
Tip
  • Wskazówki dotyczące programowania:
  • Pierwsza głębokość podkonturu to głębokość cyklu. Do tej głębokości jest ograniczony zaprogramowany kontur. Dalsze podkontury nie mogą być głębsze niż głębokość cyklu. Dlatego też należy zasadniczo rozpoczynać z najgłębszego wybrania.
  • Jeśli kontur jest zdefiniowany jako wysepka, to sterowanie interpretuje zapisaną głębokość jako wysokość wysepki. Wprowadzona wartość bez znaku liczby odnosi się wówczas do powierzchni obrabianego detalu!
  • Jeśli zapisano głębokość równą 0, to wykonywana jest zdefiniowana dla wybrania w cyklu 20 głębokość. Wysepki wystają wówczas do powierzchni obrabianego detalu!
  • Jeśli wywoływany plik znajduje się w tym samym folderze jak plik wywołujący, to można dodać tylko nazwę pliku bez ścieżki.

Odpracowywanie konturu przy pomocy cykli SL lub OCM

 
Tip

Obróbka zdefiniowanego kompletnego konturu następuje przy pomocy cykli SL lub cykli OCM (patrz Przegląd).