Za pomocą funkcji PLANE VECTOR definiujesz płaszczyznę roboczą używając dwóch wektorów.
Opis funkcji
Wektory definiują płaszczyznę obróbki jako dwa niezależne od siebie dane kierunku wychodząc z nienachylonego układu współrzędnych obrabianego detalu W-CS.
![]() | ![]() |
Wektor bazowy z komponentami BX, BY i BZ | Komponent NZ wektora normalnego |
Nawet jeśli jeden lub kilka komponentów mają wartość 0, to muszą być zdefiniowane wszystkie sześć komponentów.
Nie muszą być wprowadzane normowane wektory. Możesz wykorzystywać wymiary z rysunku technicznego bądź dowolne wartości, nie zmieniające wzajemnej zależności komponentów.
Wektor bazowy z komponentami BX, BY i BZ definiuje kierunek nachylonej osi X. Wektor normalny z komponentami NX, NY i NZ definiuje kierunek nachylonej osi Z i tym samym pośrednio płaszczyznę roboczą. Wektor normalny leży prostopadle do nachylonej płaszczyzny roboczej.
Przykład zastosowania
Wykorzystywane w niniejszej instrukcji obsługi programy NC to propozycje rozwiązania. Przed zastosowaniem programów NC bądź pojedynczych bloków NC na obrabiarce, należy je dopasować.
- Należy dopasować następujące treści:
- Narzędzia
- Wartości skrawania
- Posuwy
- Bezpieczna wysokość bądź bezpieczne pozycje
- Specyficzne pozycje maszynowe, np. z M91
- Ścieżki wywoływanych programów
Niektóre programy NC są zależne od kinematyki obrabiarki. Należy dopasować te programy NC przed pierwszym testem wykonania do kinematyki obrabiarki.
Należy przetestować programy NC dodatkowo z wykorzystaniem symulacji przed rzeczywistym uruchomieniem programu.
Wykorzystując test programu stwierdzisz, czy program NC może być zastosowany z dostępnymi opcjami oprogramowania, z aktywną kinematyką jak i z aktualną konfiguracją obrabiarki.
11 PLANE VECTOR BX+1 BY+0 BZ+0 NX+0 NY-1 NZ+1 TURN MB MAX FMAX SYM- TABLE ROT |
Stan wyjściowy | Stan wyjściowy pokazuje położenie i orientację jeszcze nienachylonego układu współrzędnych płaszczyzny roboczej WPL-CS. Położenie definiuje punkt zerowy obrabianego detalu, który w przykładzie został przesunięty na górną krawędź fazki. Aktywny punkt zerowy obrabianego detalu definiuje także pozycję, według której sterownik orientuje bądź wokół której obraca WPL-CS . |
Orientacja osi narzędzia | Za pomocą zdefiniowanego wektora normalnego z komponentami NX+0, NY-1 i NZ+1 sterownik orientuje oś Z układu współrzędnych płaszczyzny roboczej WPL-CS prostopadle do powierzchni fazki. Ustawienie nachylonej osi X odpowiada poprzez komponent BX+1 orientacji nienachylonej osi X. Orientacja nachylonej osi Y jest automatyczna, ponieważ wszystkie osie leżą prostopadle do siebie. |
Jeśli programujesz obróbkę fazki w podprogramie, to możesz wytwarzać fazę obwiedniową z czterema definicjami płaszczyzn obróbki.
- Jeśli przykład definiuje płaszczyznę roboczą pierwszej fazki, to należy programować pozostałe fazki za pomocą następujących komponentów wektorów:
- BX+0, BY+1 i BZ+0 jak i NX+1, NY+0 i NZ+1 dla drugiej fazki
- BX-1, BY+0 i BZ+0 jak i NX+0, NY+1 i NZ+1 dla trzeciej fazki
- BX+0, BY-1 i BZ+0 jak i NX-1, NY+0 i NZ+1 dla czwartej fazki
Wartości odnoszą się do nienachylonego układu współrzędnych obrabianego detalu W-CS.
Proszę uwzględnić, iż przed każdym definiowaniem płaszczyzny roboczej należy dyslokować punkt zerowy obrabianego detalu.
Dane wejściowe
Wykorzystywane w niniejszej instrukcji obsługi programy NC to propozycje rozwiązania. Przed zastosowaniem programów NC bądź pojedynczych bloków NC na obrabiarce, należy je dopasować.
- Należy dopasować następujące treści:
- Narzędzia
- Wartości skrawania
- Posuwy
- Bezpieczna wysokość bądź bezpieczne pozycje
- Specyficzne pozycje maszynowe, np. z M91
- Ścieżki wywoływanych programów
Niektóre programy NC są zależne od kinematyki obrabiarki. Należy dopasować te programy NC przed pierwszym testem wykonania do kinematyki obrabiarki.
Należy przetestować programy NC dodatkowo z wykorzystaniem symulacji przed rzeczywistym uruchomieniem programu.
Wykorzystując test programu stwierdzisz, czy program NC może być zastosowany z dostępnymi opcjami oprogramowania, z aktywną kinematyką jak i z aktualną konfiguracją obrabiarki.
11 PLANE VECTOR BX+1 BY+0 BZ+0 NX+0 NY-1 NZ+1 TURN MB MAX FMAX SYM- TABLE ROT |
Funkcja NC zawiera następujące elementy składni:
Element składni | Znaczenie |
---|---|
PLANE VECTOR | Otwieracz składni dla definicji płaszczyzny roboczej za pomocą dwóch wektorów |
BX, BY i BZ | Komponenty wektora bazowego odniesione do układu współrzędnych obrabianego detalu W-CS dla orientacji nachylonej osi X Dane wejściowe: -99.9999999...+99.9999999 |
NX, NY i NZ | Komponenty wektora normalnego w odniesieniu do układu współrzędnych W-CS dla orientacji nachylonej osi Z Dane wejściowe: -99.9999999...+99.9999999 |
MOVE, TURN bądź STAY | Rodzaj pozycjonowania osi obrotu Tip W zależności od wyboru możesz definiować opcjonalne elementy składni MB, DIST i F, F AUTO bądź FMAX . |
SYM bądź SEQ | |
COORD ROT bądź TABLE ROT |
Wskazówki
- Jeśli komponenty wektora normalnego zawierają bardzo małe wartości, np. 0 bądź 0.0000001, to sterowanie nie może określić nachylenia płaszczyzny roboczej. W takich przypadkach sterowanie przerywa obróbkę komunikatem o błędach. To zachowanie nie jest konfigurowalne.
- Sterowanie oblicza wewnętrznie z wprowadzonych przez operatora wartości normowane wektory.
Wskazówka odnośnie nie prostopadłych wektorów
Aby definicja płaszczyzny obróbki była jednoznaczna, wektory muszą być zaprogramowane prostopadle do siebie.
Za pomocą opcjonalnego parametru maszynowego autoCorrectVector (nr 201207) producent obrabiarki definiuje zachowanie sterowania dla nieprostopadłych wektorów.
Alternatywnie do komunikatu o błędach, sterownik może skorygować nie prostopadły wektor bazowy bądź zastąpić go innym wektorem. Sterowanie nie zmienia przy tym wektora normalnego.
- Standardowy sposób korygowania nieprostopadłego wektora bazowego przez sterowanie:
- Sterowanie wykonuje projekcję wektora bazowego wzdłuż wektora normalnego na płaszczyznę roboczą, zdefiniowaną przez wektor normalny.
- Zachowanie korekcyjne sterowania w przypadku nieprostopadłego wektora bazowego, który dodatkowo jest zbyt krótki, równoległy lub antyrównoległy do wektora normalnego:
- Jeśli wektor normalnej zawiera wartość 0 w komponencie NX , to wektor bazowy odpowiada pierwotnej osi X.
- Jeśli wektor normalnej zawiera wartość 0 w komponencie NY , to wektor bazowy odpowiada pierwotnej osi Y.
Definicja
Skrót | Definicja |
---|---|
B np. w BX | Wektor bazowy |
N np. w NX | Wektor normalny |