Kompleksowa formuła konturu

Podstawy

Przy pomocy kompleksowych formuł konturu mogą być zestawiane kompleksowe kontury z podkonturów (wybrania lub wysepki). Pojedyncze podkontury (dane geometrii) należy podawać jako oddzielne programy NC . W ten sposób wszystkie kontury częściowe mogą zostać dowolnie często ponownie wykorzystywane. Z wybranych konturów częściowych, połączonych ze sobą przy pomocy formuły konturu, sterowanie oblicza cały kontur.

sl_contform_depth
Schemat: odpracowywanie przy pomocy SL-cykli i kompleksowej formuły konturu

0 BEGIN CONT MM

...

5 SEL CONTOUR "MODEL"

6 CYCL DEF 20 DANE KONTURU

...

8 CYCL DEF 21 PRZECIAGANIE

...

9 CYCL CALL

...

13 CYCL DEF 23 FREZOW. NA GOT.DNA

...

14 CYCL CALL

...

16 CYCL DEF 24 FREZOW.NA GOT.BOKU

...

17 CYCL CALL

...

50 L Z+250 R0 FMAX M2

51 END PGM CONT MM

 
Tip
  • Wskazówki dotyczące programowania:
  • Pamięć dla jednego cyklu SL (wszystkie programy opisu konturów) jest ograniczona do maksymalnie 128 konturów . Liczba możliwych elementów konturu zależy od rodzaju konturu (wewnętrzny/zewnętrzny) i liczby opisów konturów oraz wynosi maksymalnie 16384 elementów konturu.
  • Przy pomocy SL-cykli z formułą konturu zakłada się strukturyzowany program i otrzymuje możliwość, zachowania powtarzających się często konturów w pojedynczych programach NC . Poprzez formułę konturu łączy się kontury częściowe w jeden kontur i określa, czy chodzi o wybranie czy też o wysepkę.
  • Właściwości konturów częściowych
  • Sterowanie rozpoznaje wszystkie kontury jako wybranie, nie programować korekcji promienia
  • Sterowanie ignoruje posuwy F i funkcje dodatkowe M
  • Transformacje współrzędnych są dozwolone – jeśli zostaną one zaprogramowane w obrębie wycinków konturów, to działają one także w następnych programach NC, nie muszą być resetowane po wywołaniu cyklu
  • Wywołane programy NC mogą zawierać także współrzędne osi wrzeciona, są one jednakże ignorowane
  • W pierwszym bloku współrzędnych wywołanego programu NC określa się płaszczyznę obróbki
  • Podkontury mogą w razie konieczności być zdefiniowane z różnymi głębokościami
  • Właściwości cykli
  • Sterowanie pozycjonuje przed każdym cyklem automatycznie na bezpieczną wysokość
  • Każdy poziom głębokości jest frezowany bez odsuwania narzędzia; wysepki zostaną objechane z boku
  • Promień „naroży wewnętrznych “ jest programowalny – narzędzie nie zatrzymuje się, unika się zaznaczeń przy wyjściu z materiału (obowiązuje dla ostatniego zewnętrznego toru przy przeciąganiu i wykańczaniu bocznych powierzchni)
  • Przy wykańczaniu powierzchni bocznych sterowanie dosuwa narzędzie do konturu na torze kołowym stycznym
  • Przy obróbce na gotowo dna sterowanie przemieszcza narzędzie również po tangencjalnym torze kołowym do detalu (np.: oś wrzeciona Z: tor kołowy na płaszczyźnie Z/X)
  • Sterowanie obrabia kontur przelotowo ruchem współbieżnym lub ruchem przeciwbieżnym

Dane wymiarów obróbki,jak głębokość frezowania, naddatki i bezpieczną wysokość należy wprowadzić centralnie w cyklu 20 DANE KONTURU lub 271 OCM DANE KONTURU .

Schemat: obliczanie podkonturów przy pomocy formuły konturu

0 BEGIN MODEL MM

1 DECLARE CONTOUR QC1 = "120"

2 DECLARE CONTOUR QC2 = "121" DEPTH15

3 DECLARE CONTOUR QC3 = "122" DEPTH10

4 DECLARE CONTOUR QC4 = "123" DEPTH5

5 QC10 = ( QC1 | QC3 | QC4 ) \ QC2

6 END PGM MODEL MM

0 BEGIN PGM 120 MM

1 CC X+75 Y+50

2 LP PR+45 PA+0

3 CP IPA+360 DR+

4 END PGM 120 MM

0 BEGIN PGM 121 MM

...

Wybraćprogram NC z definicją konturu

Przy pomocy funkcji SEL CONTOUR wybierany jest program NC z definicjami konturu, z których sterowanie zaczerpuje opisy konturów:

Proszę postąpić następująco:

SF_4_NCFunktion_Einfuegen

  1. Funkcję NC wstaw wybrać
  2. Sterowanie otwiera okno Funkcję NC wstaw.
SelectContour

  1. SEL CONTOUR wybrać
  2. Sterowanie rozpoczyna wpisywanie formuły konturu.
  3. Definicja konturu

Sterowanie udostępnia do wpisywania konturu następujące możliwości:

Opcja wyboru

Funkcja

Plik

  • Dane wejściowe
  • Wybór pliku

Definiować nazwę konturu lub kliknąć wybór pliku

QS

Zdefiniować numer parametru stringu

 
Tip
  • Wskazówki dotyczące programowania:
  • Jeśli wywoływany plik znajduje się w tym samym folderze jak plik wywołujący, to można dodać tylko nazwę pliku bez ścieżki.
  • SEL CONTOUR-wiersz zaprogramować przed SL-cyklami. Cykl 14 GEOMETRIA KONTURU nie jest więcej konieczny przy wykorzystywaniu SEL CONTUR.

Zdefiniować opis konturu

Przy pomocy funkcji DECLARE CONTOUR podawana jest ścieżka do programu NC dla tych programów NC , z których sterowanie pobiera opisy konturów. Oprócz tego można dla tego opisu konturu wybrać oddzielną głębokość.

Proszę postąpić następująco:

SF_4_NCFunktion_Einfuegen

  1. Funkcję NC wstaw wybrać
  2. Sterowanie otwiera okno Funkcję NC wstaw.

  1. DECLARE CONTOUR wybrać
  2. Sterowanie rozpoczyna wpisywanie formuły konturu.
  3. Numer dla oznacznika konturu QC wprowadzić
  4. Zdefiniować opis konturu

Sterowanie udostępnia do wpisywania konturu następujące możliwości:

Opcja wyboru

Funkcja

Plik

  • Dane wejściowe
  • Wybór pliku

Definiować nazwę konturu lub kliknąć wybór pliku

QS

Zdefiniować numer parametru stringu

 
Tip
  • Wskazówki dotyczące programowania:
  • Przy pomocy podanych oznaczników konturu QC można w formule konturu dokonać obliczenia tych różnych konturów pomiędzy nimi.
  • Jeśli wywoływany plik znajduje się w tym samym folderze jak plik wywołujący, to można dodać tylko nazwę pliku bez ścieżki.
  • Jeżeli używamy konturów z oddzielnymi głębokościami, to należy przyporządkować głębokość wszystkim podkonturom (w razie konieczności przyporządkować znaczenie 0).
  • Różne głębokości (DEPTH) są uwzględniane tylko w przypadku przecinających się elementów. Nie ma to miejsca w przypadku wysepek w obrębie wybrania. Należy stosować tu prostą formułę konturu.
  • Prosta formuła konturu

Wprowadzenie kompleksowej formuły konturu

Używając funkcji formuły konturu można połączyć ze sobą rozmaite kontury we wzorze matematycznym:

SF_4_NCFunktion_Einfuegen

  1. Funkcję NC wstaw wybrać
  2. Sterowanie otwiera okno Funkcję NC wstaw.

  1. Formuła konturu QC kliknąć
  2. Sterowanie rozpoczyna wpisywanie formuły konturu.
  3. Numer dla oznacznika konturu QC wprowadzić
  4. Wprowadzić wzór konturu

Rysunek pomocniczy

Dane wejściowe

Funkcja łącza

Przykład

8H000166

&

Skrawany z

QC10 = QC1 & QC5

8H000164

|

Połączony z

QC25 = QC7 | QC18

Konturformel_Funktion3

^

Połączony z, ale bez skrawania

QC12 = QC5 ^ QC25

8H000165

\

bez

QC25 = QC1 \ QC2

(

Otworzyć nawias

QC12 = QC1 & (QC2 | QC3)

)

Zamknąć nawias

QC12 = QC1 & (QC2 | QC3)

Definiowanie pojedynczego konturu

QC12 = QC1

Nakładające się kontury

8H000164

Sterowanie traktuje programowany kontur jako wybranie. Przy pomocy funkcji formuły konturu można przekształcać kontur w wysepkę.

Kieszenie i wysepki można nałożyć na siebie dla otrzymania nowego konturu. W ten sposób można powierzchnię wybrania powiększyć poprzez nałożenie na nią innego wybrani lub można zmniejszyć wysepkę.

Podprogramy: nałożone na siebie wybrania

 
Tip

Następujące przykłady programowania są programami opisu konturu, zdefiniowanymi w programie definicji konturu. Program definicji konturu z kolei zostaje wywołany poprzez funkcję SEL CONTOUR we właściwym programie głównym.

Kieszenie A i B nakładają się na siebie.

Sterowanie oblicza punkty przecięcia S1 i S2, one nie muszą być programowane.

Wybrania są programowane jako koła pełne.

Program opisu konturu 1: kieszeń A

0 BEGIN PGM POCKET MM

1 L X+10 Y+50 R0

2 CC X+35 Y+50

3 C X+10 Y+50 DR-

4 END PGM POCKET MM

Program opisu konturu 2: kieszeń B

0 BEGIN PGM POCKET2 MM

1 L X+90 Y+50 R0

2 CC X+65 Y+50

3 C X+90 Y+50 DR-

4 END PGM POCKET2 MM

Powierzchnia „sumarna“

8H000164

Obwydwie powierzchnie wycinkowe A i B łącznie z powierzchnią nakładania się mają zostać obrobione:

  • Powierzchnie A i B należy programować w oddzielnych programach NC bez korekcji promienia
  • W formule konturu powierzchnie A i B zostają obliczone przy pomocy funkcji „połączone z”

Program definiowania konturu:

* - ...

21 DECLARE CONTOUR QC1 = "POCKET.H"

22 DECLARE CONTOUR QC2 = "POCKET2.H"

23 QC10 = QC1 | QC2

* - ...

Powierzchnia „różnicy“

8H000165

Powierzchnia A ma zostać obrobiona bez wycinka pokrytego przez B:

  • Powierzchnie A i B należy programować w oddzielnych programach NC bez korekcji promienia
  • W formule konturu powierzchnia B zostaje przy pomocy funkcji bez zostaje odjęta od powierzchni A

Program definiowania konturu:

* - ...

21 DECLARE CONTOUR QC1 = "POCKET.H"

22 DECLARE CONTOUR QC2 = "POCKET2.H"

23 QC10 = QC1 \ QC2

* - ...

Powierzchnia „przecięcia”

8H000166

Powierzchnia przykryta zarówno przez A jak i przez B ma zostać obrobiona. (Po prostu przykryte powierzchnie mają pozostać nieobrobione).

  • Powierzchnie A i B należy programować w oddzielnych programach NC bez korekcji promienia
  • W formule konturu powierzchnie A i B zostają obliczone przy pomocy funkcji „skrawane z”

Program definiowania konturu:

* - ...

21 DECLARE CONTOUR QC1 = "POCKET.H"

22 DECLARE CONTOUR QC2 = "POCKET2.H"

23 QC10 = QC1 & QC2

* - ...

Odpracowywanie konturu przy pomocy cykli SL lub OCM

 
Tip

Obróbka zdefiniowanego kompletnego konturu następuje przy pomocy cykli SL lub cykli OCM (patrz Przegląd).